رفت تو نگاش حسی نداشت
دلمو تنها گذاشت جای هیچ حرفی نذاشت
رفت به هوام عادت نکرد دیگه دنبالش نگرد
دل من دنیای درد
شاید اون یکی دیگه رو دوست داره
که نشد بهم بگه آره نتونست به روم بیاره
شاید تب عشق من زیادی بود
واسه اون یه حس عادی بود
که تونست تنهام بذاره
شاید التماسو تو چشام میدید
شاید از یه عشق تازه می ترسید
کارم شده گریه پای عکسامون
کاشکی پا نمیذاشت روی قولامون
شاید اون یکی دیگه رو دوست داره
که نشد بهم بگه آره نتونست به روم بیاره
شاید تب عشق من زیادی بود
واسه اون یه حس عادی بود
که تونست تنهام بذاره

به دلتنگی هایمـــ دست نزن

اینطور نمیشود

باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد

غــرق در فـکرت شدن اصلا دست خودمــ نیست.....



به دلتنگی هایمـــ دست نزن

می شكند بغضــمـــــ یك وقت !!

آنگاه غرقـــــ می شوی

در سیلابـــــ اشكهایی كه

بهانه ی روانــــــ شدنش هستی !! . . .


شده ام سنگ صبور روزگار.....

دارد تمام غم هاي ديرينه اش را يك جا به خوردم مي دهد...




دیگر تنهاییم را با کسی قسمت نخواهم کرد...

یک بار قسمت کردم چندین برابر شد!



هوای مُردن

بیخ گوش من است

همانجایی که روزی

رد نفسهای تو بود



هــرگــاه صـدای جـدیـدیــ سـلام مـی کنـد

تپــش قــلب مــی گیــرمـ!

مــن دیگــر کشـش خــدا حــافظــی نــدارمـ

مـــرا ببخـش

کــه جــوابــ ســلامــتــ را نــمی دهـــمـ!!...



چـرا سـاکـت نـمـی شـوی؟

صـدای نـفـس هـایـت . . . در آغـوش ِ او

از ایـن راه ِ دور هـم آزارم مـی دهـد !!!

لــعــنــتــی . . . آرامـتـر نـفـس نـفـس بـزن !



بیـــا “خــّر” هـــایـتــ را بگیـــر

دیگـــر تـــوانــ عبــور دادن آن هـــا را از پــُل نــدارمـ

وقتــی مــی دانـــمـ کــه در آخـــر مثــل همیشــه خــواهــی گفــتــ

“مـــا بــه درد هــم نمــی خــوریــمـ” . . .

تو کیستی؟

هان؟

یادم آمد...

...

تو همانی که روزی با پاهایت آمدی

و نماندی و رفتی!!!

و من...

من همانم

که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم

                                          هیچ وقت زنها را دست کم نگیرید

فردایت قشنگ نازنین ...